In de media wordt trots ons in principe voorgespiegeld als positief en constructief. Trots op onze kinderen, op wat we bereikt hebben, op het Nederlands elftal. Gezonde trots helpt ons om als mens verder te komen. Het is brandstof voor onze ambitie. Maar trots kan zich tegen ons keren als gezonde lichaamscellen die ineens veranderen in een kankergezwel.
De trots die we nodig hebben uit zich in de vorm van een sterk zelfvertrouwen en een redelijke tevredenheid over onze eigen prestaties, kwaliteiten en plaats in de wereld. Iedereen heeft hier recht op. Hoewel overigens lang niet iedereen zich dit weet eigen te maken.
Gevaarlijke of ongezonde trots is soms vermomd als gezonde trots. Daarom is het moeilijk te onderscheiden. Het kan gedefinieerd worden als ‘buitensporige zelfoverschatting’ en staat ongeveer gelijk aan arrogantie en verwaandheid.
